Πώς δούλευε το Copy Protection για το Playstation 1;

Γράφει ο Νικόλας Μπιρμπάκος

Όπως όλοι ξέρουμε, τα Playstation 1 είχαν “σπαστήρια”, αλλά αυτό δεν αναιρεί την έξυπνη προσέγγιση της Sony για να προστατευτεί από τα πειρατικά προγράμματα. Πώς δούλευε αυτό το σύστημα προστασίας και ποιο μειονέκτημα είχε που πρακτικά το καθιστούσε άχρηστο;

Ας ξεκινήσουμε από τα χαρακτηριστικά που διαφέρουν ανάμεσα στα CD της …”μηχανής” και τα CD που μπορούσε ο καθένας να “κάψει” στον υπολογιστή του; Για όσους δεν ξέρουν για τι μιλάω, δεν μπορώ προς το παρόν να κάνω πολλά. Είστε πολύ νέοι για να θυμάστε τα CD! Να πω απλά πως τα DVD που έχετε στο νου σας από τα Playstation 3 και 4 είναι η εξέλιξη του CD…

Αλλά ας επιστρέψουμε στο πρόβλημα της Sony με τα εγγράψιμα CD που ο καθένας μπορούσε να γράψει στον υπολογιστή του, αν και εκείνες τις ημέρες (οι παλιοί θα το θυμάστε) ούτε τα γραφτήρια ήταν φτηνά, ούτε τα άδεια CD ήταν ανώδυνη αγορά. Όμως καθώς πολλοί από εμάς είχαμε ούτως ή άλλως στο pc μας για να κάνουμε αντίγραφα των αρχείων μας ή… πειρατικά cd ήχου για το αυτοκίνητο (και το Diskman – ουπς, κι άλλη άγνωστη λέξη!) ήταν προφανές πως ο πειρασμός ήταν μεγάλος καθώς με ένα αντίγραφο το κόστος του παιχνιδιού έπεφτε γύρω στο… 1000%.

Δεδομένου πως το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων μιας κονσόλας, τις παλιές καλές μέρες που αγοράζαμε τα παιχνίδια μας από κατάστημα, ερχόταν από την αγορά του ίδιου του παιχνιδιού (μάλιστα πολλές παιχνιδο-κονσόλες βγαίναν στην αγορά με χασούρα με την ελπίδα πως θα έρεαν χρήματα από τα παιχνίδια), ήταν πολύ σημαντικό να αγοράζουμε και όχι να αντιγράφουμε! Τι έκανε λοιπόν η Sony;

Εκμεταλλεύτηκε το γεγονός πως κάθε CD μπορούσε να εκτυπωθεί (ναι, τα CD εκτυπώνονται όπως οι δίσκοι βινυλίου) με μια συγκεκριμένη αλληλουχία συγκεκριμένης συχνότητας στην αρχή και το τέλος. Όπως θα δείτε και στο video, αυτό μοιάζει με ζικ-ζακ γύρω από την σπειροειδή γραμμή που κανονικά θα έπρεπε να γραφούν τα δεδομένα.

Κανένα CD-RW υπολογιστή δεν μπορούσε να κάνει το ίδιο κατά την εγγραφή ενός CD, καθώς αυτό μπορεί να γίνει μόνο σε CD που έχουν βγει από πρέσα. Το γιατί, σε μελλοντικό βίντεο που αναλύει το πώς λειτουργούν τα CD και ποια διαφορά έχουν τα “έτοιμα” από τα εγγράψιμα.

Η συχνότητα αυτών των ζικ-ζακ ήταν σταθερή και το software την αναγνώριζε. Μάλιστα, εκτός από το να λέει στο Playstation ότι αυτό είναι ένα αυθεντικό CD του έλεγε και ποιας region ήταν. Για όσους δε γνωρίζουν, για να μπορούν τα εργοστάσια να πωλούν με διαφορετικό προγραμματισμό στα διάφορα μέρη του κόσμου, έχουν χωρίσει τη Γη σε regions και έτσι αν ένα μηχάνημα είναι για παράδειγμα region 2 δεν μπορεί να παίξει έναν δίσκο region 1.

Αυτό ήταν όμως και το μειονέκτημα του συστήματος. Καθώς ήταν στην αρχή του δίσκου και άρα πριν τα δεδομένα, οπότε το Playstation το έψαχνε μόνο στη διαδικασία του Boot όταν δηλαδή είχες βάλει μέσα το CD και έκανες επανεκκίνηση, οι γνωστοί-άγνωστοι πειρατές βρήκαν τρόπο να το παρακάμψουν!

Είναι το τσιπάρισμα που πληρώναμε τότε γύρω στις 25 χιλιάδες δραχμές, αν θυμάμαι καλά…

Υ.Γ. Η Sony ήξερε καλά πως κάναμε την απατεωνιά και έκανε το εξής κόλπο: αν χαλούσε το Playstation και το πήγαινες στο servis, απλά αφαιρούσε το τσιπ και στο έδινε επισκευασμένο. Εσύ πάντως δεν μπορούσες να διαμαρτυρηθείς…